Vincent Peirani (1980) is als jazz accordeonist inmiddels een veelgevraagd muzikant, zijn kenmerkende geluid wordt door veel collega’s enorm gewaardeerd en hij is dan ook in veel constellaties te horen. Hetzelfde kan in iets mindere mate ook worden gezegd over sopraan-saxofonist Emile Parisien (1982), ook hij is uitermate populair door zijn ragfijne spel. En nu zijn ze samen te horen op “Abrazo”, dat is niet voor de eerste keer want 6 jaar geleden maakte ze al een album in de duo-serie van ACT getiteld “Belle Époque”, ze kenden elkaar al uit het Daniel Humair Quartet. Met “Abrazo”, 500 betoverende concerten later, is er het overduidelijke bewijs geleverd van een ferme vriendschap. De term abrazo komt hier letterlijk tot zijn recht, de omhelzing die we delen met goede vrienden en zoals in de tango waar de partners elkaar omarmen. Vincent en Emile gunnen zichzelf complete vrijheid in hun aanpak, de ene keer als leider dan weer als volger, maar op één voorwaarde: er moet altijd een element van verrassing zijn voor zichzelf of voor de ander. Niettemin blijft het spel belangrijker dan de regel.

Alles draait hier om de tango, maar als jonge en doorgewinterde jazzmuzikanten is het duidelijk dat ze zich niet houden aan een orthodoxe benadering. De twee stukken van Piazolla worden gepresenteerd als een suite met ertussen “Between T’s” van Peirani, het gaat om “Fuga Y Mystrioso”uit de opera “Maria de Buenos Aires” uit 1968 en “Deus Xango”dat Piazolla opnam met Gerry Mulligan en later vervolmaakt door Joachim Kühn met Larry Coryell en Philip Catherine (“Twin House”). Vincent en Emile hebben natuurlijk hun fantasie de vrije loop gegeven en de geest van Piazolla laten doorklinken in hun eigen composities, voor Emile is dat “Memento” overladen met lyriek en voor Vincent “Nouchka”een uitgebreid en oorstrelend nummer en ook “F.T. “ , alias Funky Tango, een woest en wild nummer. Ze hebben ook een nummer uitgezocht van Tomás Gubittsch, een klassieke gitarist uit Argentinië met wie Peirani vaak heeft gespeeld, het gaat om “A Bebernos Los Vientos”.

Het album opent met “The Crave” van Jelly Roll Morton waarmee ze de draad oppakken van “Belle Époque”, maar ditmaal krijgt het nummer een injectie van een Peruviaans festejo ritme (de festejo is een Afro-Peruviaanse dans), een effect dat Morton goed zou hebben bevallen. “Temptation” is van ‘The King of Rumba’ Xavier Cugat (1900-1990), het nummer werd “ontdekt”door Michel Portal die het ooit zag in een film met Cugat. Het eerder genoemde “Fuga Y Mysterioso” is een festijn van virtuositeit, ongelooflijk wat deze knapen uit hun instrument halen, puur kippenvel ! Maar dat geldt voor het hele album, het is allemaal wonderschone muziek wat dit duo ten gehore brengt. “Memento” is een prachtig lyrisch nummer dat doet denken aan de Gypsy muziek en dat in positieve zin een echte tranentrekker is. “Nouchka” is een nummer dat je met alle wendingen in de muziek doet dansen en bewegen, heerlijk. In de Funky Tango gaat het helemaal loos op 78t., de afsluiter is een verrassing, een bitterzoete wals in de vorm van “Army Dreamers” van Kate Bush, een fraaie einde van een superieur album. “It Takes Two to Tango”…. Louis Armstrong zong het, Lester Young en Oscar Peterson namen het op. It takes two, dus waarom niet Vincent Peirani en Emile Parisien ! Ze laten ons dansen tot we duizelig zijn!

Jan van Leersum